مردی که از پای ننشسته

پرونده‌ای برای «ابراهیم حاتمی کیا»:

پرونده ای برای ابراهیم حاتمی کیا کارگردان برجسته سینمای ایران به بهانه انتخابش به عنوان چهره سال هنر انقلاب اسلامی

 

ابراهیم حاتمی‌کیا، متولد ۱۳۴۰، کارگردان پرآوازه ایرانی است که با آثار پرتعداد و شاخصش در زمینه دفاع مقدس شناخته می‌شود. او که تحصیل‌کرده سینماست، کار خود را با فیلم‌های مستند و کوتاه آغاز کرده و اکنون بیش از سه دهه است که فیلم بلند می‌سازد و افتخارات پرشماری در کارنامه‌اش دارد. هوادارانش او را کارگردان صاحب سبک سینمای ایران در حوزه دفاع مقدس و آرمان‌های انقلاب اسلامی می‌دانند و مخالفانش لقب فیلمساز «وابسته» یا «حکومتی» را به او می‌دهند؛ اما به هر حال که از نام حاتمی‌کیا در تاریخ سینمای پس از انقلاب نمی‌توان گذشت و او با تمام فراز و فرودهایش هرگز به انتها نرسیده...

برون ریزی استعداد ها

نگاهی به “متری شیش و نیم” ساخته جدید سعید روستایی؛

"متری شیش و نیم" را اگر با سنجه‌های حوزه اندیشه هم مورد ارزیابی قرار دهیم، به غایت منسجم و دغدغه‌مند است.

اکران نوروز ۹۸ سینمای ایران یک برگ برنده درست و حسابی دارد؛ اثر جدید کارگردان موفق و محبوب «ابد و یک روز» که حالا با دومین فیلم خود بلوغ فیلمسازی‌اش را به رخ کشیده و امیدوار است بتواند رکورد فروش یک فیلم غیرکمدی، که در اختیار «فروشنده» اصغر فرهادی است، را بشکند؛ انتظاری که نابجا هم نیست و می‌توان شانس زیادی برای تحققش متصور شد. با وجود انبوه نقاط قوت و لحظه‌های تکان دهنده و تاثیرگذار، و برخلاف نظر دو منتقد مشهور برنامه «هفت» که در ایام جشنواره حسابی مرعوب فیلم نشان می‌دادند، «متری شیش و نیم» هم اثر بی‌نقصی نیست و بالطبع امکانات و محدودیت‌هایی دارد که لازم است با نگاهی نقادانه مورد واکاوی قرار گیرند...

سید مرتضی آوینی؛ فراتر از یک هنرمند

پرونده‌ای برای سید شهیدان اهل قلم سید مرتضی آوینی به بهانه سالروز شهادتش

 

سید مرتضی آوینی که کامران هم صدایش می‌کردند، در شهریور ۱۳۲۶ در شهر ری به دنیا آمد و مثل هر ایرانی دیگری، به فراخور روزگار و شرایط، به تحصیل پرداخت. او در هجده سالگی با اخذ مدرک دیپلم راهی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و تحصیل خود را در رشته معماری آغاز کرد. مرتضی جوانی پر فراز و نشیبی را از سر گذراند و در دوره‌های مختلف زندگی‌اش در سال‌های پیش از انقلاب مشرب‌های فکری و شیوه‌های زندگی گوناگونی را تجربه کرد. او در این دوران به ادبیات و فلسفه بسیار علاقه‌مند بود، شعر می‌سرود، داستان کوتاه می‌نوشت و گاهی هم مطالبی را به رشته تحریر درمی‌آورد که خودش آن‌ها را دل‌نوشته می‌نامید؛ چیزهایی که تقریبا هیچ ارتباطی به معماری نداشتند و از همان زمان معلوم بود که مرتضای جوان باید حیات اصیل خود را در جایی غیر از معماری جستجو کند...

روایتی سیال و ساختاری منسجم از یک شخصیت بزرگ

نقد مستند «پدر طالقانی»:

"پدر طالقانی" با روایتی سیال و ساختاری منسجم که حاکی از تلاش‌های تیم حرفه‌ای سازنده آن است، به زندگی آیت الله سید محمود طالقانی می پردازد.

احتمالاً یکی از جذاب‌ترین اتفاقات حوزه مستندسازی در سال‌های اخیر سینمای مستند ایران را باید توجه ویژه کارگردانان به چهره‌های مهم و تاثیرگذار انقلاب اسلامی بدانیم؛ جریانی که مستندهای مهمی مانند «قائم مقام» با محوریت زندگی آیت الله منتظری، «هاشمی زنده است» درباره زندگی آیت الله هاشمی رفسنجانی و «راه طی شده» پیرامون زندگی و تفکرات دکتر مهدی بازرگان تنها بخشی از تولیدات آن است و تا حدودی توانسته به نمایش عاقلانه و واقعی ابعاد پنهان شخصیتی چهره‌های مهم تاریخ انقلاب اسلامی یاری رساند...

نگاهی به مستند «قصر قند»

روایتی پرهیجان از ابوبکر بغدادی شرق ایران!

قصرقند روایتی پرهیجان از بازگشت تروریست مشهوری به نام "جلیل قنبرزهی" که به ابوبکر بغدادی شرق ایران معروف است.

محسن اسلام‌زاده را با مستندهای متعدد سیاسی‌اش، به عنوان مستندسازی می‌شناسیم که عموماً از پایتخت و لویکشن‌های رایج با موضوعات تکراری و ملموس فراری است و تمایل زیادی به مستندسازی در نقاط دور از مرکز با رویکردی سیاسی دارد. این کارگردان پیشتر مستندهای پرتعدادی را ساخته که دو ویژگی دوری از شهر و تم سیاسی، تقریباً در تمام آن‌ها مشهود است؛ از جمله آثار مهم اسلام زاده می‌توان به «تنها میان طالبان» در افغانستان، «اسرار زندان ابوسلیم» در لیبی، «اهل سنت ایران» عموماً در نواحی غربی ایران، «به دنبال صلح» در سوریه و «شیخ صباح» در عراق اشاره کرد. اسلام‌زاده در ایران نیز سال ۹۶ مستند «آقای دادستان» را با محوریت زندگی اسدالله لاجوردی ساخت که اثر سیاسی پرچالشی محسوب می‌شد و واکنش‌هایی را برانگیخت...

نقد سیاست در قاب مستند

همراه با بهترین مستندهای سیاسی دو سال گذشته؛

در این مطلب به معرفی پنج مستند سیاسی مهم می‌پردازیم که هر کدام به نحوی درصدد افشاگری بوده‌اند

چند سالی است که مستندسازی در ایران دوباره رونق گرفته و مستندسازان، به پشتوانه اقبال مردمی و آزادی‌های رسانه‌ای، کم‌کم جرات آن را پیدا کرده‌اند که از موضوعات عمومی و ساده گام را فراتر بگذارند و مستقیما به سراغ مسائل سیاسی هم بروند. در یکی دو سال اخیر مستندهای سیاسی در ایران بیش از همیشه دیده شده و محل بحث‌های فراوانی هم قرار گرفته‌اند. گذشته از برانگیختن واکنش‌های مثبت و منفی، که ذات سینمای مستند ایجابش می‌کند، در این مطلب به معرفی پنج مستند سیاسی مهم می‌پردازیم که هر کدام به نحوی درصدد افشاگری بوده‌اند، اما تشخیص این‌که چقدر موفق به ترویج نگاه منصفانه در نقد سیاسی خود شده‌اند، بر عهده بینندگان آن‌هاست...